T24 Ekonomi
CHP Parti Sözcüsü Deniz Yücel, “Çiftçinin yaş ortalaması artıyor, çiftçilik mesleği giderek yaşlanıyor. Gençlerimiz cet toprağında tarım yapmak, üretmek yerine; kentlere göç edip ucuz iş gücü olmayı tercih ediyorlar. Mustafa Kemal Atatürk’ün ‘Köylü milletin efendisidir’ vizyonundan bugün geldiğimiz nokta ‘Çiftçilik mesleğinin saygınlığının yok edilmiş olmasıdır'” dedi.
CHP’li Deniz Yücel, Milletlerarası pazarda Türk eserlerinin tanıtımı hedefiyle düzenlenen Interfresh Eurasia Fuarı’na katıldı. Yücel, katıldığı Interfresh Eurasia Fuarı’nda yaptığı konuşmada, Türkiye’de tarım alanındaki makus gidişata ve çiftçinin işçinin durumuna değindi. Yücel’in konuşması şöyle:
“Hiç elbet toprak vatanımız, tarım ekmeğimizdir. Lakin şu anda çiftçimiz ne yazık ki yok sayılıyor. Bu durum tarım bölümünü güçsüzleştirirken, çiftçiyi toprağından adım adım koparıyor… Gübre fiyatları, mazot fiyatları önemli birer sorun… Tarlayla, market ortasında büyük bir fiyat uçurumu var. Tarladan sofraya kadar olan zincir gereksiz uzun ve zincirin her halkası maliyet manasına geliyor. Üretici sıkıntılı, tüketici de sıkıntılı. Sonuç; çiftçi küstü, köylü üretmeyi bıraktı. Besin krizinin konuşulduğu günümüzde tarım; ne yazık ki ülkemizde olması gerektiği üzere desteklenmedi. Gençler üretime teşvik edilmedi.
Bugün ortalama bir çiftçinin yaşı 58… 30’lu yaşlar için çiftçilik, artık yapılabilir bir meslek olmaktan çoktan çıktı. Türkiye’de nüfus artıyor fakat çiftçi sayısı azalıyor. Çiftçinin yaş ortalaması artıyor, çiftçilik mesleği giderek yaşlanıyor. Gençlerimiz cet toprağında tarım yapmak, üretmek yerine; kentlere göç edip ucuz iş gücü olmayı tercih ediyorlar. Mustafa Kemal Atatürk’ün ‘Köylü milletin efendisidir’ vizyonundan bugün geldiğimiz nokta ‘Çiftçilik mesleğinin saygınlığının yok edilmiş olmasıdır.’
Bundan 20 yıl evvel ülkemizde 2.8 milyon çiftçi varken, bugün 2.3 milyon çiftçimiz var. Yani 20 yılda nüfus 20 milyon artmış lakin 500 bin çiftçi kayıp. Çiftçilerimizin son bir yılda borcu yüzde 88 artarken, toplam borcu 652 milyar liraya ulaşmış durumda… Bir yılda neredeyse iki katına çıkmış… Çiftçinin yüzünün gülmesi için, Türkiye’nin yine tarımda kendi kendine yeten bir ülke haline gelmesi için, kıtlık yaşanmaması ve Tarımda dışa bağımlılığın son bulması için mucizelere gerek yok.
Kısa vadeli, orta vadeli ve uzun vadeli gerçek bir planlama ve Tarım Kanununun çiftçiyi ve üreticiyi koruyan kararlarının uygulanması yeterli… Çiftçilerimizin omuzundaki yükü hafifletmek için Tarım Kanunu 21. hususunun kesinlikle uygulanması gerekiyor. Bakın bu hususta ‘Bütçeden ayrılacak kaynak, gayrisafi ulusal hasılanın yüzde birinden az olamaz’ deniyor. Biz iktidarın kendi çıkardığı kanunu uygulamasını istiyoruz, mucize beklemiyoruz. Ve kanunen çiftçiye verilen dayanağın gayrisafi ulusal hasılanın yüzde 1’inden az olamayacağını bir sefer daha hatırlatmakta yarar görüyoruz.
”2016’dan günümüze üretim maliyetleri 7 kat arttı”
Tarımsal üretimi etkileyen en değerli kalemlerden biri de girdi fiyatları… Zira üretim ölçü ve kalitesini, aslında girdi fiyatları belirliyor. Sayılara baktığımızda ise girdi fiyatlarında değerli bir artış görüyoruz. TÜİK bilgilerine nazaran, ziraî girdi fiyatlarının yıllık artış suratı 2016’da yüzde 6.40 iken 2024 yılında bu oran yüzde 41.60’a çıkmış. Yani 2016 yılında üretim için 100 lira harcanıyorken bugün tıpkı üretim için 700 lira harcanıyor. 7 kat bir artış var.
İşte bu yeni sayılar ülkemizde uygulanan tarım siyasetlerinin karnesidir. Bu durum tarımın bölümünü küçülten en temel ögelerden bir tanesi… Bu noktada aslında üreticilerin çok da bir seçeneğinin olmadığını görüyoruz. Anlıyoruz ki mevcut tarım siyasetleri çiftçimizi büyükşehirlerde minimum fiyatla çalışmaya mecbur bıraktı. Madenlerde yerin altında çalışmaya, tersanelerde çalışmaya, günübirlik işlerde çalışmaya mecbur bıraktı. Bunun elbette bir çok sebebi var lakin en kıymetlisi, yönetme ve bütçe tercihlerinin çiftçiden ve üreticiden yana kullanılmaması.
Çiftçimiz ekmeyi, dikmeyi, üretmeyi bırakmak zorunda kaldı. Zira ekmeyince ekonomik manada daha kârdalar. Mazot parası, gübre parası, sulama masrafı, elektrik faturası, ekini toplayan işçinin yevmiyesi derken zati çiftçinin eline bir şey kalmıyor. Bu sebeple de çiftçi fındık bahçesinden, çay bahçesinden, üzüm bağından, narenciye ağacından umudunu kesti. Uygulanan tarım siyasetleri onları büyük kentlerin ucuz işgücü ya da işsizleri olmaya mahkûm etti. Hollanda’nın yüzölçümü kadar toprağımız 26 milyon dekar toprak, bugün ekilemiyor, dikilemiyor. Cumhuriyet Halk Partisi olarak tarım siyasetlerinin sebebiyet verdiği bu durumun bir beka sorunu olduğunu düşünüyoruz. Zira biz, tarım ve hayvancılığı ulusal olması gereken stratejik bir alan olarak görüyoruz. Binlerce yıldır buğday yetişen bereketli topraklara sahip ülkemize, Ukrayna ve Rusya’dan buğday ithal edilmesini üzülerek takip ediyoruz.
Tarımın, çiftçinin ve üreticinin ayağa kalkması için tarım siyasetlerinin hemen masaya yatırılması, ele alınması gerektiğini düşünüyoruz. Tarım dalını önceleyen, ziraî üretimi arttıran, üreticiyi destekleyen, milletlerarası alanda faaliyet gösteren şirketlerimize teşvik veren, üreticisinden ihracatçısına bütün ülkenin kazandığı bir ziraî üretim sistemini kurmanın mümkün olduğunu düşüyoruz. Her alanda olduğu üzere tarımda da dünyada kıymetli gelişmeler oluyor. Bir yandan bu gelişmeleri takip ederek ve uygulayarak, bir yandan da çiftçiyi ve üreticiyi koruyan ve destekleyen tedbirler alarak tarımı da, çiftçiyi de, üreticiyi de ayağa kaldırmak mümkün.” (ANKA)
|
“Mustafa Kemal çağırdı, geldik”; Kayıp bir jenerasyonun kıssası ‘Mübadele
|
